• Artykuły dla rodziców

        •  

           CIEKAWOSTKI DLA RODZICÓW

           

          ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦ ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦ 

          Sztuka pocieszania – aby dziecko czuło się bezpieczne.


          Dodawanie dzieciom otuchy jest tak samo podstawowym elementem rodzicielstwa jak zapewnianie jedzenie; dziecko potrzebuje obu tych rzeczy do prawidłowego rozwoju. Pocieszanie jest sprawą naturalną, instynktowną- szybkie przytulenie, muśnięcie wargami, otarcie łez zwykle wystarcza, żeby maluch, który się właśnie potknął, podreptał szczęśliwy dalej. Ale czasem „podmuchać” nie wystarczy. Potrzeba więcej wysiłku i czasu, żeby pocieszyć dziecko, zwłaszcza gdy rośnie i jego natura staje się bardziej złożona.
          Musisz zdawać sobie sprawę ze swojej siły. W oczach kilkulatka jesteś wszechmocny - Twój kochający dotyk i uspokajające słowa mają ogromną moc. Kiedy otoczysz malca swoimi ramionami i wypowiesz magiczne słowa ”wszystko będzie w porządku”, dziecko na pewno poczuje się lepiej. Pocieszenie, które możesz zaoferować swojemu dziecku, jest najlepszym lekarstwem na ból fizyczny i psychiczny.


          Bądź spokojną wyspą na wzburzonym oceanie… Jeśli na codzienne potknięcia zareagujesz spokojnym „Bach. Nic się nie stało”, dziecko też uzna, że nic się nie stało. Nic tak nie przeraża dziecka jak wystraszeni rodzice, nic tak nie niepokoi jak zdenerwowani rodzice. Chociaż więc nieraz dotkliwie odczuwasz ból swojego dziecka, nie okazuj tego zbyt mocno.


          ….ale nie udawaj, że nie widzisz sztormu. Chociaż nie należy się rozklejać nad każdym draśnięciem, nie wolno też zupełnie ignorować bólu dziecka, zwłaszcza jeśli jest to ból natury emocjonalnej. Wszystkim nam potrzebna jest świadomość, że jest ktoś kogo interesują nasze uczucia. Jeśli wszystkie problemy zbywasz słowami „ Nic się nie stało. Wszystko jest w najlepszym porządku”, to znaczy, że nie dbasz o jego uczucia.


          Bezwarunkowo pocieszaj. Nawet jeśli zachowanie dziecka było nieznośne, w razie skaleczenia trzeba je koniecznie pocieszyć. Pociesz je nawet jeśli właśnie spadło z krzesła, na które zabroniłaś mu przed chwilą wchodzić.


          Wysłuchaj i pozwól się wypłakać. Rana duchowa często wymaga tyle samo pocieszenia co rana zadana ciału. Zachęć dziecko, by z Tobą porozmawiało o tym co się stało („Wyglądasz na zmartwioną, czy coś się stało?).


          Wysłuchaj, ale powstrzymaj się od kazań. Zranione fizycznie lub emocjonalnie dziecko potrzebuje, żeby go wysłuchać, dostrzec stan ducha, pocieszyć i okazać zrozumienie. Jednak na pewno nie potrzebuje wykładów, krytyki i słów w rodzaju: :”A nie mówiłam”. Strzeż się jednak przed okazywaniem  zbyt wielkiej sympatii- przesadzając możesz wychować niesamodzielnego mazgaja, który uwielbia się umartwiać.


          Nie przypisuj nikomu winy. Oskarżycielski ton (”Gdybyś nie zostawił tego samochodziku na środku podłogi, to byś się nie wywrócił”) nie pocieszy i niczego nie nauczy. Lepiej powiedzieć „Zastanówmy się dlaczego się przewróciłeś”. Jeśli dziecko odpowie „Przewróciłem się o samochodzik”, możesz powiedzieć „A co trzeba zrobić, aby to się więcej nie stało?”


          Nie przesadzaj. Jeśli Twoje dziecko wyrzuciło ciężarówkę przez okno, a ona się roztrzaskała, powiedz: „Tak mi przykro, że Twoja ciężarówka się roztrzaskała”. Nie pędź jednak do sklepu, żeby natychmiast kupić mu nową. Jeśli nie pozwolisz swojemu dziecku uczyć się na błędach, to będzie je stale powtarzać.


          Arlene Eisenberg, Heidi E.Murkoff, Sandee E.Hathaway B.S.
                                                                                                                                                 Źródło: Internet 
          www.artok.pl

          Przygotowała: E. Izdebska

          ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦ ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦ 

           

          8 Maja - Dzień Bibliotekarza i Bibliotek
          8 maja obchodzony jest ogólnopolski Dzień Bibliotekarza i Bibliotek, zainicjowany przez Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich. Święto rozpoczyna Tydzień Bibliotek, w którym organizowane są wydarzenia, konferencje naukowe, spotkania literackie czy konkursy czytelnicze. Imprezie każdego roku towarzyszy hasło przewodnie, np.:

          - Czytanie łączy pokolenia.
          - (Do)wolność czytania.
          - Biblioteka przestrzenią dla kreatywnych.
          - Wybieram bibliotekę
          - Biblioteka inspiruje
          - Biblioteka. Oczywiście!

          Nasze przedszkole bardzo często odwiedza pani A. Pytlik z Miejskiej Biblioteki Publicznej – Filia nr 13 w Sosnowcu – Maczki, która organizuje dla dzieci ciekawe spotkania, konkursy, a przede wszystkim przybliża dzieciom piękno języka ojczystego poprzez czytanie im bajek i baśni. Przedszkolaki odwiedzają również szkolną Bibliotekę, w której odbywają się dla nich ciekawe zajęcia i spotkania bajkowymi bohaterami.
          Pracownikom bibliotek z okazji ich święta składamy serdeczne życzenia oraz podziękowania za miłą współpracę  

          Obecnie, biblioteki w ramach rozwoju technologicznego, oferują zaplecze komputerowe    i zasoby książek elektronicznych. W bibliotekach coraz częściej organizowane są zajęcia komputerowe przeznaczone dla osób starszych, warsztaty artystyczne i spotkania z autorami książek. Więcej bibliotek wychodzi poza budynki i oferuje swoje zasoby w Internecie. Przykładem takiego portalu jest „Polona”,  która udostępnia w  sieci bogate zbiory Biblioteki Narodowej i innych instytucji kultury.
          Źródło: Internet 

          Opracowała: E. Izdebska

          ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦ ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  Emocje dzieci w wieku przedszkolnym

           

                Emocje odgrywają zasadniczą rolę w życiu każdego człowieka – zarówno dzieci jak i dorosłych. Towarzyszą nam w różnych sytuacjach, odpowiadają za relacje ze światem zewnętrznym.  Pierwsze lata w życiu dziecka są bardzo znaczące dla jego późniejszego funkcjonowania. Dziecko przychodzi na świat jako mała, nieporadna istota uzależniona od swoich rodziców, z którymi łączy ją początkowo wieź fizjologiczna, a potem uczuciowa. Bardzo ważne jest, aby pierwsze lata swojego życia dziecko spędziło we własnej rodzinie, która pielęgnując i troszcząc się o nie, zaspokoi jego potrzebę bezpieczeństwa.                                       Rozwój emocjonalny dziecka zależy od środowiska rodzinnego, a głównie od właściwych postaw rodziców. Obok troskliwej opieki, pielęgnacji i higienicznego trybu życia, najważniejsza jest miłość rodziców, zrozumienie potrzeb dziecka, atmosfera ciepła, stabilizacji i spokoju.   
          Współczesna rodzina, jednak traci na swej uniwersalnej wartości; szybkie tempo codziennego życia, troska o warunki ekonomiczne nadały sens czynnikom warunkującym     życie wielu rodzin a tym samym poszerzyły krąg problemów opiekuńczo – wychowawczych.  We współczesnych czasach nie tylko niedobór materialny ale także niedobór opiekuńczy wpływa niekorzystnie na rozwój dzieci, zwłaszcza emocjonalny.
          Aby zniwelować negatywne wpływy środowiska należy zaspokajać podstawowe potrzeby dziecka:
          Potrzeba miłości – dziecko niekochane wyrasta w przekonaniu, że świat jest groźny więc lepiej się z nim nie kontaktować ( „Mamo, Tato kochaj mnie, bo inaczej nie będę kochać, będę agresywny, będę nienawidził”).
          Potrzeba bezpieczeństwa (Mamo, Tato kochaj mnie, bo inaczej będę bał się świata”).
          Potrzeba bliskości – bądźmy blisko z dzieckiem. Mimo, że będzie robił coraz więcej kroków do świata, ale będzie miał do kogo wrócić.
          Potrzeba poznawcza ( „Rodzice, pokażcie mi świat i wytłumaczcie ten świat. Jeśli tego nie zrobicie, nie będę go rozumiał a życie wyda mi się bez sensu”).
          Potrzeba działania („Mamo, Tato pozwól mi działać, powiedz mi co robię dobrze. Jeśli tego nie zrobicie wyrosnę w przekonaniu, że Janic nie umiem, nic nie potrafię”).
          Potrzeba kontaktu:
          - werbalnego ( „rozmawiaj  ze mną” i to tak często jak tylko możesz i zawsze, gdy tego potrzebuję; ale też słuchaj, milcz), 
          - niewerbalnego („przytul mnie”)
          (Mamo, Tato rozmawiaj ze mną, byście mogli mnie poznać, byście mogli dowiedzieć się czego się boję. Poznaj moich kolegów – inaczej będę szukał ucieczki do tych, którzy mnie wysłuchają” – uzależnienia, sekty).
          Pokażcie mi jasną i klarowną hierarchię wartości:
          - pokażcie co jest dobre, a co złe
          - jasno określcie wymagania, stanowczość i konsekwencje
          - bądźcie przykładem i autorytetem (ważne jest co robimy, a nie co mówimy)
          Dziecko musi wiedzieć – kim jest, a nie kim nie jest. Nie krytykuj go ( w każdym dziecku jest coś, co może być jego siłą, wartością, zaletą).
          Dziecko musi wiedzieć co potrafi, musi wiedzieć, że jest człowiekiem ( a to wielkie słowo) i ma swoją godność, która wymaga obrony, ma swoją wartość.
          Przedszkole jest drugim miejscem, które pełni ważną rolę  w rozwoju emocjonalnym dziecka. Dziecko w przedszkolu wchodzi w swój pierwszy świat, zdobywa doświadczenia w wyrażaniu i odbiorze emocji. Nauczyciel przedszkola jest pierwszą osobą po rodzicach, która ma wpływ na kształtowanie postaw, umiejętności społecznych oraz rozwój emocjonalny dziecka.
          Emocje są reakcją wyrażaną mimiką twarzy, mowa ciała (ruchy, gesty), głosem (ton, barwa, natężenie), słowem (nazywanie emocji) na osoby, wydarzenia zewnętrzne i sytuacje.                       W różnych okolicznościach te reakcje wyrażają się poprzez: radość, wzruszenie, satysfakcję, poczucie bezpieczeństwa, zaufanie, pewność siebie, niepokój, wstyd, poczucie winy, gniew, nienawiść.
          Szanujmy i honorujmy emocje: swoje własne, dzieci oraz innych osób, z którymi utrzymujemy kontakty. Dzielmy się swoimi uczuciami, myślami i doświadczeniami tak pozytywnymi jak i negatywnymi. Stwórzmy atmosferę szczerości, zaufania i otwartości. Powstrzymajmy się od dawania gotowych rad i odpowiedzi. Dajmy szansę do wyrażania przez dziecko swoich myśli – nie popędzajmy go, naprowadźmy na właściwy tor zrozumienia swoich uczuć.

          Literatura:
          1.Konopka K.: „Emocje w przedszkolu”
          2.Małyska M.: „ Rozmawiamy o uczuciach” 
                                                                                                                                         Opracowała: E. Izdebska                  

          ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦ ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦ 

          CZY  WIECIE ŻE:
          Dzień Ziemi obchodzimy 22 kwietnia – ten dzień ma uświadomić nam, jak ważne jest troszczenie się o środowisko naturalne. Tego dnia organizowane są różne akcje, wykłady, zbiórki tak zwanych elektrośmieci i wiele innych.
          Obchody Dnia Ziemi organizowane są najczęściej w szkołach czy przedszkolach. Podczas specjalnie zorganizowanych zajęć najczęściej dzieci z przedszkoli czy uczniowie wychodzą na zewnątrz i razem z nauczycielami oczyszczają wybrany teren z odpadków i śmieci. Zazwyczaj są to lasy, łąki lub tereny zielone w miastach. W wielu miastach w Polsce z okazji Dnia Ziemi organizowane jest także wspólne sadzenie drzew.
          W tym roku odchody święta będą utrudnione z powodu obostrzeń związanych     z rozprzestrzenianiem się koronawirusa. 


          POLSKIE PRZYSŁOWIA LUDOWE NA KWIECIEŃ:
          Kwiecień, plecień, bo przeplata, trochę zimy trochę lata.
          Kiedy w kwietniu słonko grzeje, wtedy chłop nie zubożeje.
          Ciepły kwiecień, mokry maj, będzie żytko jako gaj.
          Deszcze częste w kwietniu wróżą, ze owoców będzie dużo. 
          Gdyby w kwietniu nie padało, to owoców będzie mało.


                                                                                                        Źródło: internet
          Przygotowała: E. Izdebska

          ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦ ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦ 

           

          ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦ ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦ 

           

           

          ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦ ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦ 

           

           

          ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦ ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦ 

           

           

          ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦  ♦ 

           

           

           

    • Kontakt

      • Zespół Szkół Ogólnokształcących Nr 11
      • +48 32 2948142
      • ul. Skwerowa 21, 41-217 Sosnowiec Poland
      • Numer konta bankowego ZSO11: 08102023130000380205796851 Numer konta Rady Rodziców SP37: 45102024980000850205149002 Numer konta Rady Rodziców PM36 97102024980000850205149036